- Deze column was op 16 februari 2012
"Blog van de Dag"
op de site www.hippemammaclub.nl! -
Sinds wij zijn overgestapt op een pakket waarbij televisie, internet en telefoon allemaal in één zit, beschikken wij ook over diverse extra kinderzenders op televisie. “Leuk!” Dacht ik toen ik dit voor het eerst ontdekte. Nu, een paar jaar later, denk ik: “Vreselijk!” Of toch niet?
Max even voor de televisie zetten kan soms enorm handig zijn. Onder andere als ik moet telefoneren of eten ga koken is dit doorgaans een ideale oplossing. Echter, Dora, Diego, Pieter Post, BoBo en vele andere figuren hebben ook een verslavende uitwerking, althans op mijn kind. De afleveringen worden ook op andere, niet door mij uitgekozen, momenten veelvuldig bekeken. De stemmen, liedjes en uitdrukkingen van deze snuiters komen mij soms echt de neusgaten uit.
Vond ik Bumba en Kabouter Plop nog vertederend, die wijsneus van een Diego en Engels pratende Dora met dat rare bloempot kapsel kan ik soms werkelijk niet uitstaan. Ik probeer enige invloed uit te oefenen op het kanaal waarop de televisie wordt afgestemd, maar sinds Max zelf raad weet met de afstandbediening wordt de kijkkast, zodra ik uit beeld ben, handig en snel afgestemd op het bewuste kanaal. Zelfs de volgorde van uitzending is hem vaak al bekend!
Ik probeer op allerlei wijze Max zijn aandacht op bijvoorbeeld boekjes te vestigen maar helaas, dikwijls zonder resultaat. De aantrekkingskracht van de televisie blijft het hiervan winnen. Tot wij afgelopen weekend bij toeval tegen een kinderatlas aanliepen. Max zijn aandacht was meteen getrokken en liet op enthousiaste wijze weten dat dát nou een boek was wat hij altijd al wilde hebben. Goed, een mannetje van vijf met een atlas. Je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen. Al in de winkel bladerde hij enthousiast door de atlas. “Kijk mam, dit is de Melkweg!” Ik dacht even dat ik niet goed werd. De Melkweg! Als je het mij nu vraagt, kan ik niet eens goed uitleggen wat dat is. “En kijk! Dat is de ring van Saturnus!” gaat hij onverstoord verder. Toen kon je mij helemaal afvoeren natuurlijk want hoe kan hij dit weten?
Eenmaal thuis wordt in de atlas ook nog een wereldkaart op posterformaat gevonden. Max vouwt deze open en wijst op de kaart. “Kijk, hier ligt Afrika!” En inderdaad, hij wijst feilloos het juiste werelddeel aan. “En dit is de Noordpool, en hier ligt Groenland!” Ik wist werkelijk niet waar ik het zoeken moest en ik vroeg hem of hij mij kon vertellen hoe hij aan deze onvoorstelbare wijsheid komt.
Het antwoord verrast mij, honderdvijfentwintig centimeter onschuld kijkt mij aan en zegt: “Van Diego en Dora natuurlijk!” Is de televisie dan toch ergens goed voor?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten