KaKa

- Deze blog was op 23 februari 2012 

"Blog van de Dag" 

op de site www.hippemamaclub.nl -

Wij hebben een stoffen voorwerp in huis, een ding, waarvan ik de waarde, betekenis of functie op vrijwel geen enkele wijze kan beschrijven. Ik durf nagenoeg te stellen dat het een onderdeel van de familie is geworden.

Ik heb het over de onvervangbare Knorretje-knuffel van Max, die letterlijk vanaf dag één van Max zijn bestaan onafscheidelijk met hem verbonden is. Ik noem hem (haar? geen idee, ik hou het op de mannelijke variant) liefkozend “onze roze vriend”. Max heeft hem toen hij zijn eerste woordjes uit kon spreken “KaKa” genoemd. KaKa is een hele speciale, bijna unieke uitvoering van het type Knorretje. Vele jaren geleden kocht ik toevallig exact dezelfde Knor voor een pas geboren neefje en ik was direct verliefd op deze uitvoering. Ik besloot feitelijk toen al dat als ik ooit een kindje zou krijgen, ik dit specifieke knuffeltje direct aan zou schaffen.

Toen ik zwanger was, ben ik dan ook driftig op zoek gegaan naar nog een exemplaar van dit roze vriendje. Uiteraard nergens te vinden op dat moment, zelfs de leverancier kon mij niet verder helpen. Tot ik op een zekere dag opeens oog in oog stond met dit hartveroverende mormeltje. Nog nooit ben ik zo gelukkig geweest met een gestoffeerde versie van Knorretje.

Na de bevalling heb ik Max direct kennis laten maken met onze roze vriend en de liefde was meteen wederzijds. Knorretje werd stevig vastgepakt, enige tijd later dus omgedoopt tot KaKa en is tot op de dag van vandaag nooit meer losgelaten. Na enkele weken intensief gebruik, troost en geknuffel, begon KaKa onwelriekende dampen af te geven. De eerste gang naar de wasmachine was een feit. Met trillende handen, een zeer delicaat wasprogramma uitzoekende, moest ik KaKa uit handen geven aan de hedendaagse wastechnieken. En gelukkig haalde ik hem een half uurtje later brandschoon weer uit de trommel. De liefde bleef bestaan, ook voor een fris ruikende KaKa, en sindsdien heeft hij een vast, wekelijks poedelritueel. 

Als we weggaan moet ik altijd controleren of ik naast Max ook KaKa in de startblokken heb. Overal gaat hij mee naar toe: naar de supermarkt,  op vakantie, op bezoek, naar de WC en ga zo maar door. Overal waar Max is, is KaKa. Kilometers hebben we omgereden omdat KaKa toch per ongeluk ergens was blijven liggen. Zo ging ik op een middag ergens op visite en was KaKa er door de vertrekstress bij ingeschoten. Ik zat gezellig aan de koffie toen ik opeens een gedachtekronkel kreeg: Waar is KaKa?! Paniek alom, want ik herinnerde mij plots dat hij nog thuis in de gang lag, in gezelschap van onze bij gelegenheid vernielzuchtige honden. Het zweet brak mij uit, ik verslikte mij bijna in de koffie en wist niet hoe snel we naar huis moesten komen. Daar aangekomen, lag KaKa gezellig in de mand bij een van de honden. Ongedeerd en ongeschonden!

Zelfs de honden hebben KaKa klaarblijkelijk in hun harten gesloten en kunnen hem op waarde inschatten: als een dierbaar familielid!