Mijn geluksgevoel op dit moment? Op een schaal van één tot tien? Mwôh, dan kom ik toch al snel in de richting van de 9,998 hoor! De reden is een paar nieuwe cognackleurige laarzen met precies de goede hak, precies de goede hoogte, gewoon exact de goede! Nee, deze had ik nog niet. Hoewel mijn collectie imposant en jaloersmakend is, ontbrak juist déze kleur en deze hakhoogte nog.
Hoeveel paar schoenen en laarzen ik exact heb, dat zou ik echt niet weten. Ooit ben ik gestopt met tellen. Maar dat het tegen de honderd(en) aan moet lopen, dat denk ik wel. … Ja. … Dus.
Van bruin tot roze, van zwart tot grijs, van wit tot blauw. In mijn schoenenkast grijp je niet gauw mis. Hoge hak, lage hak, sleehak, ronde punt, stompe punt, slippers, laarzen, instappers en ga zo maar door. Je mag nog geen vergelijking maken met Imelda Marcos (bij haar ontdekte men een enorme collectie van minstens 1220 paar schoenen (:)) maar enig treffende gelijkenis is niet geheel ongepast. En ik kan er echt níets aan doen. Als een magneet word ik aangetrokken door een schoenenwinkel. Van goedkoop tot superduur (ook daar hebben ze op een zekere dag uitverkoop). Het maakt mij niets uit. Ook wordt elke outfit anders door afwisselend te combineren met een paar schoenen of laarzen. Neem een spijkerbroek. Met hakken: chique. Met laarzen: stoer. Zo kom je telkens anders voor de dag.
Ooit heb ik als weekendhulp in een schoenenwinkel gewerkt. Een waar walhalla voor mij. De toch in verhouding al goedkope schoenen welke ze daar verkochten mocht ik kopen tegen inkoopprijs of met een behoorlijke korting. Als een kind in de snoepwinkel. Al mijn zuur verdiende centjes gingen elk weekend linea recta retour in de kassa van mijn werkgeefster. Ik was denk ik wel een goede kracht, vooral wat betreft het voorraadniveau.
Mannen begrijpen dit niet. Zo zet mijn eigen man grote vraagtekens bij mijn uit de hand gelopen hobby en het is zelfs dat hij mij soms smekend vraagt wanneer er een eind komt aan dit dwangverschijnsel. Laatst loop ik een schoenenwinkel binnen waar een grote uitverkoop gaande is. Elk paar mag weg voor 15,-. Deze kans mág en kán ik niet laten schieten. In kleine letters staat er nog bij dat elk tweede paar gratis is. Ik veronderstel dat ik dit verkeerd lees en met een gelukzalig gevoel ga ik met gewoon één paar naar de kassa. De mevrouw achter de kassa wijst mij op de actie dat elk tweede paar gratis is. Dus toch! Uiteraard kan ik nog wel een leuk paartje vinden en met twee paar voor 15,- ga ik zielsgelukkig naar huis. Mijn man begint bijna te huilen bij de aanblik van mij met de ruim gevulde tas van die schoenenwinkel. Ik stel hem direct gerust door te melden dat het tweede paar gratis was en het eerste paar slechts 15,- dus dat ik eigenlijk voor 7,50 per paar de gelukkigste vrouw ben welke op deze aardbol rondloopt.
Nou, zegt hij tot mijn verbazing haast enthousiast, dan had je beter wat méér paar mee kunnen nemen … ! Mannen, ik zal ze waarschijnlijk nooit goed begrijpen.
© Laura van Straaten - Oversteegen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten