Afgelopen keer toevallig naar “Het Familiediner” gekeken? Ohoh, wat ging het weer ’s ouderwets tekeer! Zal eerlijk zeggen dat ik het probleem of ruzie waar het om ging niet eens zozeer heb gevolgd, ik zat met de laptop op schoot stukjes te schrijven, maar mijn aandacht werd plots opgeëist toen een Ma Flodder-achtig typetje de immer lieve, begripvolle, vriendelijke en soms tergend beheerste Bert van Leeuwen begon uit te kafferen.
“En nu WÉGWEZEN!” adviseert c.q. beveelt “Ma” op dreigende toon met dito gebaar zowel Bert als de cameraploeg. Opzouten en nooit weer terug komen. Er is geen zinnig woord meer met deze mevrouw te wisselen en het enige waar ze agressief op aandringt is dat de mensen haar huiskamer per direct moeten verlaten en dat ze met rust gelaten wil worden.
Ik krijg nog vaag mee dat mevrouw een liefhebber is van mopshonden. Plots begrijp ik de vergelijking die wel eens wordt gemaakt dat sommige baasjes van honden na verloop van tijd op hun honden gaan lijken, of andersom. Ze slaat een bevelende en commanderende toon aan tegen Bert waardoor hij haar andersom op de hoogte stelt van het feit dat hij absoluut geen (mops)hond is en dat hij niet is gediend van een dergelijke benadering.
De mevrouw gaat verbaal gezien werkelijk te keer als een beest en haar lichamelijke verhoudingen in ogenschouw nemend kan Bert van geluk spreken dat het bij verbaal blijft. Bij het commentaar dat hij geeft bij dit interview, geeft hij zelf al aan dat hij op de een of andere manier aanvoelt dat de situatie uit de hand dreigt te lopen en dat zijn perfect gecontroleerde zelfbeheersing danig op de proef wordt gesteld.
Zo was Bert laatst het doelwit van Wendy van Dijk in het programma Ushi & Van Dijk. In de gedaante van Bo Leenders maakte Wendy de vloer glad met Bert door in geënsceneerde familieruzie hem volledig tot wanhoop te drijven. Bert zat met zijn handen in het haar en we zagen voor het eerst een kant van hem welke niet regelrecht correspondeert met de EO-gedachte. Zo werd het taalgebruik van Bert, buiten het zicht van de camera, enigszins grof. Ook kleurde het immer fris gebruinde gezicht van Bert, naar mate de uitzending vorderde, naar vlekkerig donkerrood. De opwinding en het ongeloof kregen de overhand.
Uiteindelijk worden in de Flodder-aflevering de opnames met Ma Flodder als briljant doch dubieus middelpunt stopgezet en zien we (helaas) niet de verdere afloop van de aftocht van Bert met zijn cameraploeg. Wel herken ik de vlekkerige huidskleur van Bert! De vrouw maakt geen oogcontact meer, negeert en wijst alleen onvermurwbaar met haar vinger richting uitgang. De boodschap is duidelijk: er zal op geen enkele wijze een gezellig etentje plaatsvinden.
Het zal u dan ook niet verbazen dat de witte, gepoetste limousine van Bert tevergeefs bij Ma Flodder is langs gereden en dat zij niet is ingestapt. Helaas voor Bert is de poging tot verzoening op niets uitgelopen. Zeg maar gerust: een fiasco met in dit geval zeker nog een staartje!
© Laura van Straaten - Oversteegen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten