Ook ik heb te maken gehad met agressie van medeweggebruikers. Zojuist nog, ik wilde c.q. moest een persoon op de weg tegenover mij wie rechtdoor wilde voor laten gaan. Leek mij niet meer dan volgens de regels: rechtdoor gaand verkeer gaat voor afslaand verkeer. Ik moest afslaan naar links, dus de persoon in kwestie had daadwerkelijk voorrang. Regels zijn regels. Maar blijkbaar irriteerde de voorrangssituatie de man ongekend. Met een wild zwaaiend gebaar werd ik, blijkbaar, gesommeerd in vredesnaam de in zijn ogen “..%$#@..”- weg in vredesnaam, om de drommel, af te slaan en wel snel. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik nog net niet de zweetdruppels van opwinding van deze mafkees afdruipen. Helaas kan ik niet liplezen, maar waarschijnlijk wilde ik dat ook niet op dat moment. Fantasie over zijn woordgebruik had ik wel. Denk dat de woorden die de man uitsprak niet in een regulair woordenboek terug te vinden zijn.
Te gek voor woorden toch: de man heeft voorrang, krijgt voorrang maar toch geeft dit aanleiding tot agressief gedrag! Ik heb een tijd in een zogenaamde P.C. Hooft-traktor gereden. Een robuuste Jeep. Deze auto wekte regelmatig de agressie op bij medeweggebruikers. Waarom? Waarschijnlijk iets van jaloezie, afgunst? Waarom zij in die dikke bak en ikke-nie? Weet niet waarvoor, want als ze de bedragen die ik moest betalen voor wegenbelasting en tankbonnen hadden gezien dan was er geen enkele reden tot jaloezie, maar dit terzijde. € 10,- tanken, 10 minuutjes rijden. Als ik hem had geparkeerd op een parkeerplaats dan was er vaak een duidelijk gefrustreerd persoon die zijn auto zó dicht naast het bestuurdersportier plaatste dat ik via de bijrijderskant de auto moest betreden. Waanzinnig toch? Dacht dat het verbeelding was, maar toen ik later in een “gewone” boodschappenauto reed heb ik dergelijke voorvallen nooit meer meegemaakt.
Op een gezellige zaterdag ging ik eens boodschappen doen op het winkelcentrum. Ik wil linksaf slaan maar zie eigenlijk op het laatste moment pas dat een grote vrachtwagen deze straat uit komt rijden. Geen probleem, in plaats van de betreffende straat in te rijden besluit ik “de traktor” even op het trottoir te rijden waardoor de vrachtwagen met gemak kan passeren. Dit heb ik overduidelijk verkeerd ingeschat. Afwachtend tot de vrachtwagen is gepasseerd zit ik fluitend in de auto. Op de een of andere manier duurt dit langer dan ik had verwacht dus ik kijk eens uit het raam wat er gaande is. De vrachtwagenchauffeuse (het enige herkenbaar vrouwelijke detail was de vlassige, ongewassen paardenstaart) keek mij woedend aan en gebaarde driftig dat ik mijn raam naar beneden moest doen. Zo gezegd, zo gedaan. Of ik me wel wilde realiseren dat als ik een dergelijke auto wilde rijden wel moest beschikken over een geldig rijbewijs. … hûh …. Met stomheid geslagen om deze agressieve aanval mompel ik enigszins binnensmonds dat we het over het halen van een rijbewijs maar niet moeten hebben. De irritatie van de paardenstaart is tot ongekende hoogte gestegen en ze besluit de cabine te verlaten. Staand naast mijn traktor rukt ze mijn portier open en ik dacht dat mijn laatste uurtje had geslagen. Ohoh … Nu gaan er klapjes vallen… Die opmerking over háár rijkunsten vond “ze” zo misselijk, of ik dat even nader wilde uitleggen. Een stemmetje in m’n achterhoofd vertelde mij dit maar niet op de spits te drijven, dus enigszins sussend stelde ik voor het hier maar bij te laten.
Stampend als een klein kind beende ze terug naar haar cabine en vertrok weer, met de vlam in de pijp. Mij trillend als een rietje achterlatend, de A-Agressieve kilometervreter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten