Nog zo’n smul-programma: Memories! Ik heb het gemist afgelopen maandag maar gelukkig is daar de KPN met de geweldige optie: programma gemist. Ontspannen houding, beentjes gestrekt, lekker drankje erbij en laat de ellende en toestand maar komen. Meeslepende en meest tragische liefdesverhalen welke ooit zo veelbelovend begonnen maar uiteindelijk allemaal in ellende en een breuk tussen de geliefden eindigden. Sommige verhalen zelfs ietwat ongeloofwaardig of anderzijds: bestsellerwaardig.
“Memories” vind ik een niet al te best gekozen naam voor het programma. Herinneringen. Ik heb er dus eens goed over nagedacht en ik ga de KRO drie voorstellen doen om de programmanaam in te wijzigen: 1. “Help, mijn vrouw wordt mijn ex”, 2. “Illusies” en 3. “Nostalgie”. Nummer 3 heeft mijn voorkeur. Nostalgie betekent namelijk vanuit het Grieks: noostol = thuiskomst en algia = droefheid, pijn, lijden. Het gevoel iets belangrijks of dierbaars te zijn kwijtgeraakt. Het gevoel lijkt veel op dat van heimwee. Dus gewoon nummer 3 met nummer 2 als bijschrift. Kort samenvattend: bij “noostol” (thuiskomst) zit je vol met “algia” (droefheid, pijn, lijden) en wil je eigenlijk niets anders dan terug naar je ex (heimwee) en blijkt alles een onjuist idee van de werkelijkheid (illusie).
Je tegen beter weten in vastklampen aan vervlogen tijden. De ooit zo goede tijd, toen het gras toch écht groener was. Jezelf martelen met de in het achterhoofd spelende wetenschap dat het toch nooit meer wordt zoals toen. Wat verwacht je ervan? En waarom betrek je de ex in kwestie er zo intensief bij? Die wordt namelijk ook direct 35 jaar, of verder, terug in de tijd geworpen. Met alle verwarring en gevolgen van dien. Heeft hij toevallig een vrouw thuiszitten waar hij al járen tabak van heeft? Een welkome afleiding voor hem, een leuk verzetje: want wie weet? Of je bent je eigen vrouw zó zat dat je zelf eens aan d’r voorstelt om mee te doen aan het programma. Wie niet waagt …
Ook komen er tenenkrommende situaties voor. Bijvoorbeeld: de vrouw van de gezochte ex zit ongeduldig in de auto te wachten. Haar man staat ze, oogluikend, 5 minuten van haar tijd met zijn ex van “tig” jaar geleden toe. Of: de eigen man wil mee naar de opnames. Die wil er bij zijn, bij de ontmoeting met de eens woest aantrekkelijke, vetkuif knedende jonge god.
Zo ook in deze aflevering. De man van “Emmy” , de op zoek zijnde vrouw, was gezellig meegegaan naar de opnames. Zo kon het gebeuren dat hij eerder dan “Emmy”, bij toeval, oog in oog kwam te staan met zijn aartsrivaal, Hugh Hefner in z’n jonge jaren. Rode vlekken all over the place en zenuwachtig stamelend, in z’n beste Engels, vraagt de arme man: “Have you Emmy al ontmoet?”.
Een ding is in dit geval zeker: de man laat hier zeker een blijvende “memorie” achter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten