Een krant kopte er vorige week groots mee: “Oranje danst, Gevaarlijk Spel” … (!). De bijgeplaatste foto’s suggereren een wild feest met even wilde dames die de hoofden van “onze jongens” danig op hol brengen. De enige die moeite heeft met dit feit is blijkbaar de fotograaf van deze foto’s. De vrouw van een van de heren in de hoofdrol heeft er, terecht, totaal geen probleem mee dat haar man geniet van een prettig avondje uit. Ze lacht erom, en is blij dat haar man zich prima heeft vermaakt gedurende deze avond. Zij zou exact hetzelfde doen! Dus. So What? LAAT ZE! Wat is er in hemelsnaam voor (voorpagina)nieuwswaarde aan het feit dat de heren van het Nederlands elftal zich, blijkbaar, uitstekend vermaken met een paar aantrekkelijke dames in een club welke zij bezochten daar in Zuid-Amerika?
Als de vrouw van een van de betrokkene al moet lachen, moeten wij als de rest van Nederland hier dan een ander oordeel over vellen? Lekker belangrijk zeg, een meneer die zich tijdens een avondje uit vermaakt met een collega-bezoeker. Ga eens een avondje ergens anders spotten en plaats dit in de krant: de krant wordt de volgende ochtend bezorgd als telefoonboek. Dit formaat zal de krant dan aan gaan nemen als we hier onze tijd aan gaan besteden.
Of de billen van “Pipo” Middleton. Tjongejonge, ja, ik vond Pippa ook een leuke meid toen ik haar voor het eerst zag op de beelden van het huwelijk van haar zuster Kate met die collega-pipo William. Maar om nou dagelijks een up-date te moeten lezen over wat de wereld van haar billen vind, nou nee.
Laten we ons allemaal eens druk gaan maken over zaken die er werkelijk toe doen. Dat lijkt mij veel interessanter.
Zo kwam ik onlangs, bij toeval, tot de ontdekking dat een collega-bedrijf in mijn branche zich het recht heeft toebedeeld om een door mij geplaatste foto van mijn bedrijfssite te kopiëren. Gewoon: op mijn site, aah, mooie foto, rechtermuisknop: klik, kopieer en plakken maar. De grote fout welke deze mevrouw heeft gemaakt is a.) – dit bij MIJ te doen en b.) – een foto te pakken welke door mij zelf is bewerkt dus voor mij herkenbaar uit duizenden. In dezelfde beweging heeft zij ook mijn bedrijfsnaam er bij gepakt: want deze “bekt” zo lekker en ook de zoekmachine van Google reageert hier zo goed op. Klopt. Daarom heb IK die naam ook gekozen.
In een redelijk vriendelijke en uiterst correcte e-mail gericht aan haar, verzoek ik haar vriendelijk (doch dringend) om zowel de foto als mijn bedrijfsnaam van haar site te verwijderen. Ik krijg een dreigende e-mail terug met een taalgebruik waarin mijn idee dat deze mevrouw net over grote-mensen-tanden beschikt wordt bevestigd. Deze mail maar negerend (negatief gedrag negeren bij kleine kinderen, toch?) ga ik op zoek naar instanties welke mij hierin verder kunnen helpen en adviseren. Ik denk namelijk volledig in mijn recht te staan en vol goede moed bel ik met een van de instanties om mijn mening te laten onderstrepen.
Niets is minder waar. Geadviseerd door een advocaat gespecialiseerd in intellectueel eigendomsrecht moet ik het hierbij laten. Geen poot om op te staan, jammer maar helaas. Dat dit zomaar mag, dát vind ik nou nieuwswaarde en tevens een gevaarlijk spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten