Ik zat net toevallig te kijken naar het programma Hello Goodbye. Een geweldig programma met onvoorstelbare verhalen over wat blijkbaar zoal speelt bij onze medemens. Verhalen uit het leven gegrepen. De uitdrukking: ieder huisje heeft z’n kruisje is wel enorm van toepassing op de verhalen welke in dit programma getoond worden. Tjongejonge, wat een ellende allemaal. Doet mij terugdenken aan de uitzending van een week of wat geleden.
Een ietwat vadsig type (te dikke buik, te opgeblazen gezicht, te ballon-achtige neus, te nooit-in-zijn-jeugd-gehoord-van-Clearasil-pokdalig-gezicht, te algeheel té), op leeftijd zijnde (ik schat zéker 65+) heer, staat met een klein meisje (een jaar of 7?) aan zijn hand te wachten op zijn dochter en kleinkind, zo deelt hij ons graag mee. Uiteraard de vraag: wie is het meisje daar aan zijn hand? Het verrassende antwoord: zijn dochter. Met een ondertoon van trots en tevens enige schaamte, vertelt de man dat dit meisje afkomstig is uit, let op: de tweede leg. DE TWEEDE LEG. Zijn we hier soms in Barneveld? Op de kippenboerderij? Maar goed, de man heeft het dus over de tweede leg. Voor degene onder ons die geen idee hebben waar hij het over heeft: de man is voor de tweede keer in zijn leven, met een andere vrouw dan waarmee hij aanvankelijk dacht oud mee te worden, aan het fenomeen kinderen begonnen, waarvan het resultaat deze kleine meid is. Hoe oud dan zijn kleinkind is, is uiteraard de volgende vraag: ouder dan zijn eigen dochter aan de hand.
Dus, zo vertelt de man, een paar jaar geleden nog gelukkig getrouwd, kinderen, kleinkinderen, alles op de rit. Maar dan wordt hij verliefd op een vrouw. Een VEEL te jonge vrouw, die zeker de helft van zijn eigen leeftijd is. Gezien het uiterlijk van de man ben ik dan direct benieuwd naar het type en voorkomen van de betreffende vrouw, want het moet een blind-date geweest zijn. De man zal ongetwijfeld zijn capaciteiten hebben, maar ik ontdek ze niet gedurende de duur van het interview. Of ze nog bij elkaar zijn? Nee, … nee, waarschijnlijk toch het verschil in een soort van levenservaring? De verwelkte bos kon de jonge bloem blijkbaar toch niet bijbenen in het dagelijks leven. Allebei andere verwachtingen enzo. Misschien lag het wel aan het leeftijdsverschil? Joh, wie weet.
Maar: waar begin je dan aan? Volgens de man was hij zeker niet de enige in zijn kennissenkring hoor, nee, hij kon ook talrijke succesverhalen opnoemen van een zeer-te-jonge-vrouw met een te-zeer-op-leeftijd-zijnde heer. Op de vraag wat hij nu zoal doet, overdag, antwoordt de man enthousiast dat hij nu alle tijd heeft voor zijn kleine meid: hij werkt niet meer en kan haar dus halen en brengen van school en wat al niet meer. Ze woont zelfs een groot deel van de week bij hem! Of ze dan niet vragen of hij haar opa is? Ja, natuurlijk noemen ze hem opa, hij is toch ook een ouwe lul, antwoordt hij lachend. Ja, héllo! Had dat dan een paar jaar eerder bedacht, ouwe l...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten