De maand duurt meestal langer dan het beschikbare salaris voor diezelfde maand groot is. Of het salaris is niet toereikend voor de duur van de maand. Of andersom, of … nou, laat maar. Als ik het zo om mij heen hoor heeft iedereen financiële shit. Torenhoge kosten, boodschappen die elke week maar duurder lijken te worden, verzekeringskosten die om een onduidelijke reden weer ’s worden verhoogd, gas(af)rekeningen, belkosten en ga zo maar een tijdje door.
Ik ben dus iemand die, uit principe, blijft omrekenen naar guldens. Beetje achterhaald natuurlijk, maar dat blijft voor mij de enige vergelijking tot die belachelijke euro. Sinds de euro, is in mijn beleving alleen het salaris omgerekend vanuit de gulden conform waarde van de euro. Bij boodschappen en alle andere levensbehoeften is gewoon het guldenteken vervangen voor een euro-teken. Kan nog steeds niet echt (echt niet) aan die rare munt wennen, kan zelfs af en toe 10 of 20 cent nog niet uit elkaar houden. Als mij morgen gevraagd wordt of de gulden weer terug mag komen: ik hang de vlag uit en maak het grootste pro-gulden-spandoek ooit vertoond. “Hulde-aan-de-gulden!” zet ik er op.
Voorbeeldje (kan het niet laten): een onsje ham bij de supermarkt om de hoek kost € 2,36 (luxe variant, dat dan weer wel): ƒ 5,20. Bakje aardbeien (500 gram): € 3,99 … ƒ 8,79. Heeft u het ooit in het hoofd gehaald om ƒ 8,79 te betalen voor een bakje aardbeien? Niet? Dat bedoel ik. Litertje benzine: € 1,67, is toch zo’n ƒ 3,68. Ziektekostenverzekering (p/p): € 151,00, komt neer op ƒ 332,76 – per maand! Dus, dit even “ter illustratie”.
Goed, nu even terug naar de realiteit. Ik weet echt wel dat er niets meer aan te doen is en dat we er maar gewoon genoegen mee moeten nemen, het is niet anders. Het geldt voor alle markten, zo ook voor de autobranche. Zo las ik ooit een leuk verhaal over iemand die zijn auto aan de straatstenen niet kwijt kon of tegen een prijs waarvoor hij nog niet eens alleen het stuur wilde verkopen. Ook bij de autobedrijven kreeg hij geen geld voor zijn waar. Dus bedacht hij het volgende: hij zet een advertentie in de krant voor de betreffende auto, en mensen die interesse hebben in de auto mogen € 1,- naar hem overmaken. Na een bepaalde periode (waarschijnlijk wanneer hij zijn streefbedrag binnen had) zou hij de auto verloten onder degene die een euro hadden overgemaakt. Geweldig! Hij had het bedrag (en waarschijnlijk nog veel meer!) dat hij in zijn hoofd had voor de auto en de ander heeft een auto voor € 1,- (ƒ 2,20)! Wat denkt u? Dit mag niet. … Valt onder de wet van kansspelen. Is weer een vergunning of iets dergelijks voor nodig. Nou ja.
Ik heb zelf altijd nog het sublieme idee om het geld gewoon compleet áf te schaffen. Ik heb hier een heel aparte visie op en theorie over welke ik later nog wel eens verder zal uitdiepen. Alles is er tenslotte. Gewoon een brood ophalen bij de bakker met je Ferrari welke je net hebt opgehaald. Alhoewel, waarom een Ferrari? Status is er dan ook niet meer (iedereen kan dan tenslotte zo’n auto “ophalen”) dus doe maar gewoon een wat meer comfortabelere auto: een Mercedes of BMW.
En tot die tijd, blijft het gewoon nog even een financiële toestand. En moeten we roeien met de riemen van de boot die we nu nog niet kunnen betalen, maar straks gewoon ophalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten