Het is een jaar of drie geleden. Mijn zoontje van destijds anderhalf is ziek en ik ben onderweg naar de huisarts. Hij is ziek, maar wát heeft hij? Toch maar even de huisarts raadplegen. Een gevoel van onmacht overvalt me. Graag hou ik met alles zelf de touwtjes in handen. Wannabe Superwoman, aangenaam.
Kinderen krijgen schijnt het mooiste te zijn wat je kan overkomen in je leven. Je krijgt er zoveel voor terug. Een verrijking van je leven. Een kind. Voordat ik daadwerkelijk moeder ging worden, gaf de buitenwereld mij die informatie waardoor ik halsreikend uitkeek naar het moment suprême. Met een soort van geheimzinnige en samenzweerderige blik in de ogen, word je voorzien van alle inside information. De bevalling, de opvoeding en ontwikkeling. Dit wil ik meemaken! Ik, wannabe superwoman, zal dat varkentje wel eventjes wassen.
De eerste keer dat ik een addertje onder het gras vermoedde, was tijdens de bevalling. Waarom staat nergens dat je na de daadwerkelijke bevalling nogmaals een halve bevalling moet doorstaan? Door de komst van de nageboorte? Het woord zegt het al. Ik dacht klaar te zijn, even bijkomen. Maar nee, persen! En nogmaals, daar gaan we weer! Heb ik dan toch iets over het hoofd gezien? Nauwelijks voor te stellen. Trots als een pauw, maar zwaar teleurgesteld in de communicatieve vaardigheden van de medemens verlaat ik de verloskamer.
Iedereen heeft toch recht op een omschrijving van de hele gang van zaken en geen half werk waarbij details vergeten worden. Alleen zo kun je jezelf terdege voorbereiden op wat komen gaat. Van begin tot eind. Niets aan het toeval overlaten. Verbaasd lees ik dan ook vaak de uitspraak: “Je krijgt er zoveel voor terug”… Punt… Details, graag! Het is te vaag. Het wekt een louter positieve verwachting. Iedereen is er dol op om iets te krijgen, toch? En dan ook nog zoveel! Ja, van een gewicht van zestig kilo naar dik vijfentachtig. Da’s ruim terugkrijgen. Misschien zou er dan een aanvulling op gemaakt moeten worden in de trant van: maar … tjee, wat lever je er allemaal voor in! En specificeren. Denk hierbij, simpel, alleen al aan je interieur! In no-time is je zorgvuldig uitgekozen inrichting in trendy aardetinten omgetoverd tot een kleurrijk kinderparadijs met Zweedse invloeden. Lekker winkelen? Vergeet het maar. Ja, met een kinderwagen of buggy is het allemaal nog te doen. Maar dan komt het, ze willen lopen. En overal aanzitten. Bezoek aan een winkel met serviesgoed wordt een “try-before-you-die”-ervaring.
Wannabe superwoman, dat verlangen heb ik allang laten varen. Helaas. Kansloos. Ja, je krijgt er écht veel voor terug. Dit alleen in een iets andere context dan waarop ik mij terdege had voorbereid.
Mijn bezoek aan de huisarts is inmiddels afgerond (“altijd lastig te bekijken met die kleintjes”). In de overvolle wachtkamer, waar mijn zoon, mijn schat, op de een of andere manier het middelpunt van de belangstelling is, trek ik hem zijn jasje weer aan. Ik buig door de knieën, en ervaar in het bijzijn van al deze mensen het feit dat mijn broek, van voor naar achter, compleet uitscheurt… Met een glimlachend gezicht wens ik iedereen vriendelijk goedendag en verlaat de wachtkamer. Heb altijd al een superwoman willen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten