dinsdag 27 september 2011

Leugentjes, om bestwil?

Van kinds af aan word je in het dagelijks leven regelmatig, bewust, om de tuin geleid. Deze dwaling in je leven  begint als kind in december. De man met de grote witte baard waar je als kind zowel bang voor bent als adoreert blijkt een grote leugen. Een verzinsel. Bijna een maand lang wordt je leven volledig beheerst door loslopende zwarte pieten en cadeautjes. Met als klap op de vuurpijl Sinterklaasavond. Hét feest van het jaar, als kind zijnde.

Groot was mijn teleurstelling dan ook toen mij “De Waarheid” verteld werd en dat de beste man dus helemaal niet bestond. Nu hadden wij in deze tijd buren met het Jehova’s Getuigen geloof. Dit maakt als kind natuurlijk grote indruk daar dit geloof de meeste feestdagen niet viert, omdat deze als van heidense oorsprong worden beschouwd. Ik vroeg mijn ouders dan ook angstig of wij nu ook tot de Jehova’s behoorden en zag mijn verjaardag al in rook opgaan. Hierin werd ik snel gerust gesteld.

Vroeger, in de zomervakanties, brachten wij vaak tijd door bij mijn oom en tante op een camping op de Veluwe. Op deze camping liepen veel konijnen. Oh, wat had ik graag een dergelijk konijn als huisdier! Mijn tante maakte mij wijs dat deze konijntjes wild waren, maar als je héél voorzichtig zout op de staartjes strooide, ze tam werden en je ze zo mee kon nemen. Hele Jozo-fabrieken aan zout heb ik daar gestrooid. Ik denk dat er in de winter bij tekorten aan zout er nog wel een voorraadje opgehaald kan worden van deze camping. Uiteraard is het mij nimmer gelukt mijn zo gewilde konijntje mee naar huis te nemen. Wat bleek, zo ontdekte ik pas een paar jaar geleden, dit verhaal is geheel verzonnen. Uit de duim gezogen. Nachtmerries heb ik gehad over het geschade vertrouwen in mijn tante.

Maar de geschiedenis herhaalt zich. Ik doe nu precies hetzelfde bij mijn zoon. Zo lust mijn man geen tomaten en selecteert dan zorgvuldig het bord met groente en maakt deelvakken waarbij de tomaten geen deel meer uitmaken van de maaltijd. Mijn zoon vraagt zich natuurlijk af waarom papa geen tomaatjes eet. Nou, hij is hier allergisch voor, zo heeft de dokter hem meegedeeld, en mag dit  op doktersadvies absoluut niet eten. Oortjes worden bij verkeerd gebruik op Marktplaats gezet omdat er misschien een ander kindje blij mee gemaakt kan worden en ditzelfde lot geldt andere ledematen bij hetzelfde misbruik ervan. 

En nu lees ik "een bijzonder en urgent nieuwsfeit". Bram van der Vlugt stopt na 25 jaar als hulp-sinterklaas. Hoe diep kun je in een gat vallen? Dé Hulp-der-Hulpsinterklazen stopt ermee. The One and Only. Alle hoop die ik al jaren heb dat Sinterklaas stiekem toch bestaat, is definitief vervlogen.

Sinterklaas bestaat écht niet … (meer).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten