Daar zit ik dan. In m’n kelder. Helm op. Zaklamp binnen handbereik alsmede de waxinelichtjes en lucifers. En de transistorradio al afgestemd op het rampenkanaal. Voldoende proviand voor de komende dagen staat naast me op de grond. De roeiboot, met zwemvesten, staat klaar op zolder, alleen voor het geval dat … Ik ben 2x eerder in de maling genomen door zowel de ANWB als het KNMI, dus dat gebeurt mij geen 3e keer. Ben je gek.
De mussen vallen ondertussen dood van het dak (ah, nee hè! Niet weer een dode vogel in de tuin!) maar ik zit veilig! Laat het voorspelde natuurgeweld maar komen! Al vanaf vanochtend vroeg koppen de nieuwssites groots met dreigende teksten als: “BLIJF THUIS”, “ANWB GEEFT CODE ROOD”, “ZEER ZWAAR WEER OP KOMST”. Lettertype: groot, ultra-bold en uiteraard in hoofdletters. Ik word er gewoon bang van dus ik neem het zekere voor het onzekere.
Een paar jaar geleden was er geen sprake van enig weeralarm, maar vielen wel de dakboeien spontaan van het huis af door de mega-sneeuwval. En vorig jaar zomer dan. Wel op de buienrader enige buienactiviteit zichtbaar, maar niet in die mate waardoor wij konden vermoeden dat wij onze tuin diezelfde dag nog geheel konden restaureren. Ondermeer een eeuwenoude kastanjeboom had de strijd met de windhoos verloren en moest het strijdtoneel verlaten. Dus, zoals gezegd: dit gebeurt me niet nogmaals.
Ik laat me niet kennen en een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dus ik blijf zitten waar ik zit, al het aankomend natuurgeweld in gedachte al trotserend. De ramen en deuren zijn dichtgetimmerd en de zandzakken liggen ook op de juiste plek. De noodaggregaat in opperste staat van paraatheid en voordat ik de kelder in ging heb ik nog de SOS-codes, klop- en rooksignalen gecheckt. Wat kan mij gebeuren?
Na een paar uur zo gezeten te hebben, waag ik het met een schuin oog door een kleine opening naar buiten te loeren. Ik zie zo op het eerste gezicht geen bijzonderheden, maar die zullen elk moment wel komen. Nog een paar uur later herhaal ik het ritueel en kan niets anders waarnemen dan de invallende schemering. Van een ramp in welke mate dan ook, lijkt mij voor het moment geen sprake.
Ik waag mijn leven, maar ik sluip uit de schuilkelder. Ik probeer de telefoon: deze doet het nog. Radio: idem dito. Internet dan? Iets moet het toch begeven hebben tijdens de voorspelde natuurramp? Nee. Ik check de nieuwssites. Ergens verder op de pagina staat in een mini-artikel (klein lettertype, niet vetgedrukt en vooral geen hoofdletters) gemeld dat zowel het KNMI als de ANWB alle waarschuwingen rond 16:00 uur hebben ingetrokken. De buien waren toch niet zo heftig als verwacht.
Ik trek m’n survivaluitrusting weer uit en breng het beddengoed weer naar de slaapkamer. De roeiboot kan ook weer in de schuur en de zandzakken verhuis ik daar ook weer naar toe. Ik pak een goed boek, en probeer nog even wat van de heerlijk warme en vooral droge zomeravond te genieten.
Er blijkt wel degelijk storm geweest te zijn. Maar dan in een glas water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten